Aγιος Ιούδας

Περπάτησα σιωπηλά προς το Ναό και είδα τον ραβί Ναζωραίο.
Ακούμπησε πάνω μου τα μάτια του, σιωπηλά.
Και σ' αυτά, άστραφτε μια παράξενη λάμψη και όταν ήρθε η ματιά του
προς τα εμένα, πίστεψα ότι πήρα μ' αυτή ένα μήνυμα ειδικό
που μου έστελνε η ψυχή του και αισθάνθηκα ότι σ' αυτή τη ματιά αυτός με χαιρετούσε με ένα καλωσόρισμα,
όπως το δίνει μονάχα όποιος έχει χωριστεί για πολύν καιρό
απο έναν άνθρωπο που αγαπά.

Ήταν μόνο μια ματιά, αλλά αυτή μου έδειξε ένα πεπρωμένο που
διαστελλόταν με ένα παράξενο σχήμα, αδύνατον να περιγραφεί με λόγια.
Διαισθάνθηκα ένα πεπρωμένο που δεν έτρεχε κατά μήκος, ούτε
κατά ύψος, ούτε κατά πλάτος, μονάχα που έκανε αυτές τις τρείς διαστάσεις
μια διαφορετική διάσταση, στην οποία βρίσκονταν όλες οι άλλες.

Και ήταν ένας παράξενος κόσμος στον οποίο αισθανόμουν χαμένος.
Και τότε μου απευθύνθηκε:
-"Ερχεσαι μαζί μου Ιούδα του Καριότ?"
Και εγώ τον ακολούθησα.
Δεν τον ήξερα τότε, αλλά απο εκείνη την ημέρα, είμαι πάντα μαζί του απο γενιά σε γενιά, γιατί το πεπρωμένο μας
ήταν υφασμένο ήδη απο τις αρχές των καιρών.




Κοντά του το πεπρωμένο του ανθρώπου γινόταν πιο ξεκάθαρο στην
αντίληψή μου.
Και ένα βράδυ, σε έναν μοναχικό λόφο, ενώ οι έντεκα κοιμούνταν,
πλησίασα τον Ραβί μου για να μου πει το νόημα των λόγων του
όταν ανάγγειλε ότι υπήρχαν ταραχές για μένα.
-"Μη φοβάσαι Ιούδα, μου είπε. Εσύ θα με συνοδέψεις και
θα με βοηθήσεις στο δρόμο της αναγέννησης για να
μπορέσουν να σωθούν ακόμα κι άλλοι.
Εκείνοι,είπε απλώνοντας το χέρι του προς τους έντεκα που κοιμούνταν,
έχουν βρεί την ψυχή τους και υπάρχει ειρήνη στις καρδιές τους.
Εσύ, αντίθετα, θα πρέπει να χάσεις τη δική σου πριν την βρείς.
Ακόμα δεν μπορείς να σηκώσεις το νόημα των λόγων μου, αλλά
σου υπόσχομαι ότι μια μέρα θα καταλάβεις και τότε θα υπάρξει ειρήνη και στην δική σου καρδιά.
Ιούδα, πολυαγαπημένε της καρδιάς μου".

Και μου είπε πολλά όμορφα λόγια της αλήθειας, χωρίς να μιλήσει
και όλα χαράχτηκαν στην καρδιά μου.

Και ένα βράδυ ειδα στο πρόσωπό του δυό δάκρυα που τρέξαν απ'τα μάτια του.
Και τότε με φίλησε με αγάπη και μου είπε:
-"Ιούδα, ο κόσμος δύσκολα θα καταλάβει ότι υπηρετείς την αλήθεια.
Ομως, εσύ κι εγώ, θα κάνουμε το καθήκον μας τώρα όπως πρέπει
για να αποδοθεί η δικαιοσύνη του Πατέρα.
Καλότυχος αυτός που μπορεί να κατανοήσει αυτό που τώρα φωλιάζει
στην καρδιά σου Ιούδα".


Και εκείνη τη στιγμή σχηματίστηκε στην καρδιά μου το τάμα
της αγάπης προς τον άνθρωπο του κόσμου.
Και κατάλαβα την αποστολή μου, εκείνη που μου υπέδειχνε
η Χάρη του Θεού.
Και ακόμα όταν η ψυχή μου ταπεινώθηκε και απο τα μάτια μου ανάβλυσαν
άφθονα δάκρυα, κοίταξα προς τα μάτια του και τον ικέτεψα:
-"Ραβί, Ραβί της καρδιάς μου. Να που βλέπω να
έρχεται η νύχτα και πρέπει να χαθώ στα σκοτάδια για να σωθεί ο άνθρωπος.
Δώσε μου το ποτήρι αυτό, αν αυτό είναι το θέλημά σου και
το θέλημα του Πατέρα μας και βοήθησέ με να αντέξω την αγωνία που
με περιμένει.

Τα λόγια μου πνίγηκαν στην απελπισία που αισθανόμουν.
Και σηκώνοντας ξανά τα μάτια μου προς αυτόν, τον είδα
να κλαίει σιωπηλά μα με πίκρα.
Γιατί στην καρδιά του υπήρχε περισσότερος πόνος απ' όσο στην δικη μου.
Κατάλαβα τότε, ότι ο Ραβί μου κι εγώ, είμαστε ενωμένοι στην αιωνιότητα.
Πως, εκεί που εκείνος θα πήγαινε, θα ήμουν κι εγώ επισης.
Γιατί ο Ραβί μου φωτίζει τον δρόμο προς την πληρότητα του Θεού,
κι εγώ αυτός που φωτίζεται μέσα στον ξερό τόπο στον οποίο γυρίζει και
γυρίζει όταν τον σέρνει το σκοτάδι.
Καλότυχος αυτός που μπορεί να ακολουθήσει τον Ραβί μου χωρίς
να ακούσει τη φωνή μου.
Καλότυχος και όποιος ακούει τη φωνή μου και σ' αυτήν
αναγνωρίζει επίσης τον Ραβί μου.

Και τότε ο Ραβί οδήγησε την αντίληψή μου, και είδα τον
Πατέρα μας στους ουρανούς.
Και είδα τον Ραβί μου να κάθεται στα δεξιά του.
Και εγώ ήμουν στ' αριστερά.
Και εκείνη τη στιγμή, ο Πατέρας, ο Ραβί μου, κι εγώ
ήμασταν ένα μόνο πράγμα.



.

ο θάνατος

"Ο θάνατος είναι ανήθικος, είναι αφύσικος.
Ο σαρκικός θάνατος είναι η κρυσταλλοποίηση μιας πίστης
που δανειστήκαμε από μια ανθρωπότητα που
επαναπαύεται στον πόνο και αγαπάει να υποφέρει.
Είναι η υλοποίηση εκατομμυρίων θανάτων που
καθημερινά επαληθεύονται μέσα μας.

Ο θάνατος είναι πάντα μια αυτοκτονία.
Είναι η αντίσταση στην αλήθεια, στην αρμονία, στην ομορφιά. Καταστρέφει ό,τι δεν είναι δυνατόν να γίνει αλήθεια.
Εάν είμαστε αληθινοί σε κάθε κύτταρο του σώματός μας,
δεν θα πεθαίναμε ποτέ".



.

Ιεροί Χοροί

Οι ιεροί αλλά και παραδοσιακοί - λαϊκοί και δημοτικοί χοροί
σ' όλες τις κουλτούρες των λαών της Γης, μιλούν ουσιαστικά μέσα
από μια πανανθρώπινη και παγκόσμια γλώσσα -τη γλώσσα του σώματος-
που έχει το αντίστοιχό της τόσο μέσα μας όσο και μέσα στο Εννεάγραμμα.

Κοιτώντας τους χορούς ή χορεύοντάς τους μπορούμε να διαβάσουμε
και να γνωρίσουμε Αλήθειες που οι σοφοί του μακρινού
παρελθόντος γνώριζαν και θέλησαν να τις μεταδώσουν όχι μόνο στους
ανθρώπους του καιρού τους αλλά και στις μελλοντικές γενιές
μέσα από τον χορό, την μουσική και γενικά μέσα από την τέχνη.

Στον χορό οι κινήσεις των χεριών, οι βηματισμοί και οι στάσεις
των ποδιών, οι επαναλαμβανόμενες περιστροφές γύρω από ένα
σημείο ή έναν κύκλο, όλα αυτά αποτελούν ουσιαστικά ένα
Αλφάβητο που μεταδίδει, μέσα από την χορογραφία, αυτές τις
γνώσεις καλύτερα απ'ό,τι θα μπορούσε να το κάνει ένα βιβλίο,
κι αυτό γιατί δεν μιλά μόνο στο νου, ούτε μόνο στην καρδιά,
αλλά γίνεται βίωμα και εμπειρία μέσα στο ίδιο μας το σώμα
αγγίζοντας το σύνολο του Είναι μας.

Καθώς το Εννεάγραμμα είναι ένα πλάνο δράσης, σ' αυτό το Τρίγωνο,
ο Κύκλος και οι Εσωτερικές Γραμμές είναι τα κλειδιά για να
διδαχτούμε και να κατανοήσουμε το νόημα των χορών.

Οι χοροί που στις περισσότερες παραδοσιακές κουλτούρες κινούνται
κυκλικά, χορογραφούνται με βηματισμούς, στάσεις και κινήσεις
που γίνονται κυκλικά επαναλαμβανόμενες, στους Ιερούς όμως
χορούς υπάρχει πάντα ένα στοιχείο, όπου εκτός από τον Χορό
που κινείται γύρω στον κύκλο υπάρχει και ο Κορυφαίος όπως και
στο Αρχαιοελληνικό Θέατρο, που τοποθετείται συνήθως στο κέντρο
δηλώνοντας την ύπαρξη ενός σταθερού και αληθινού Εγώ.
Αυτόν ακριβώς δείχνει ο χορός τους.
Γύρω του κινείται σε μια τρελλή περιφορά κάποιος που εκφράζει
τα αντιμαχόμενα μεταξύ τους "εγώ" ταυτισμένος με τον μηχανικό
εαυτό του, ώσπου κάποτε ξυπνά, κάθεται ήσυχα πίσω από τον
Κορυφαίο και τότε όλοι μένουν ακίνητοι κάτω από το Φως της
επίγνωσης.
Πολλές φορές στο κεντρικό σημείο ανάβουν μια φωτιά και γύρω της
κινούνται οι χορευτές.



Παρατηρώντας τους βηματισμούς καθώς κινούνται μέσα στις
εσωτερικές γραμμές του Eννεαγράμματος, μπορούμε να δούμε
σ' ένα υπέροχο οπτικοακουστικό σύνολο να εκφράζουν την ενέργεια του 7, που φανερώνει την ενέργεια της
νοημοσύνης σε κάθε φάση της διαδικασίας, όπως εκδηλώνεται
μέσα στην πράξη της ολοκλήρωσης που συντελείται μέσα
στην εσωτερική Ζωή.
Εκεί, η αντίληψη συνδέεται με την πραγματικότητα και
το όλον με τα μέρη του.




*Το κείμενο αυτό είναι της καλής φίλης Μαρίας Παπαγιάννη,
η οποία επι χρόνια μελετά με αφοσίωση το Εννεάγραμμα.

.