Κυριακή, Ιουλίου 23, 2006

ατλαντικός...



Έχετε προσέξει το βλέμμα των Πορτογάλων? Πώς συμβαίνει και μια θλίψη είναι πάντα εκεί? Μια θλίψη αλλιώτικη, όχι σαν όλες που ξέρουμε κι έχουμε δεί. Είναι τόσο ένα μαζί με το βλέμμα, που συχνά δεν την ξεχωρίζεις
...δεν αποτελεί μια από τις εκφράσεις των ματιών αλλά βρίσκεται στον καμβά μέσα.
Σκεφτόμουν παλιότερα πως είναι ταλαιπωρημένοι, πως είναι η φτώχεια...είναι και οι Ισπανοί που τους έχουν γυρίσει τον κώλο.
Όμως μια μέρα κατάλαβα αυτή τη θλίψη!

Είναι αποτυπωμένο στα μάτια τους το ανεκπλήρωτο που αφήνει η απεραντοσύνη του Ωκεανού...!


.

Δευτέρα, Ιουλίου 17, 2006

Ο λύκος και τα 7 κατσικάκια (παραμύθι,το)

" 'Η μαμά Κατσίκα ετοιμάστηκε να πάει στην αγορά. Φεύγοντας μάζεψε τα 7 κατσικάκια της και τους είπε:
-Μέχρι να γυρίσω δεν θα ανοίξετε την πόρτα σε κανέναν. Ο λύκος καιροφυλακτεί να μπεί στο σπίτι μας. Αν χτυπήσει η πόρτα, θα ζητήσετε από τον επισκέπτη να βάλει το πόδι του κάτω απο την πόρτα. Ετσι θα καταλάβετε για ποιόν πρόκειται. Δεν θα ανοίξετε την πόρτα, παρά ΜΟΝΟΝ εάν δείτε το δικό μου πόδι...εντάξει?
O λύκος που ήταν κρυμμένος εκεί δίπλα και άκουσε την κουβέντα της μαμάς κατσίκας, πήγε μια και δυό στον μυλωνά, βρήκε ένα τσουβάλι αλεύρι βούτηξε το μαύρο πόδι του μέσα και έτρεξε στο σπίτι της κατσίκας
- Τοκ-τοκ-τοκ!
Ο λύκος χωρίς να χάσει καιρό, βάζει το κάτασπρο σαν κατσίκας πόδι του κάτω από την πόρτα και τα κατσικάκια ξεγελασμένα του ανοίγουν την πόρτα.
Τότε ο λύκος μπήκε με φόρα στο σπίτι και άρχισε να κυνηγάει τα κατσικάκια. Αυτά έτρεχαν αλαφιασμένα . Το ένα κρύφτηκε κάτω απο το κρεββατι, το άλλο κάτω απ τη ντουλάπα, το τρίτο πίσω απ το μπουφέ...το 7ο, το μικρότερο που ήταν μια σταλίτσα, πάνω στην τρομάρα του είδε το μεγάλο ρολόι του τοίχου και του φάνηκε πως αυτή ήταν η καλύτερη κρυψώνα. Καθώς δε, ήταν και τόσο μικρόσωμο, σκαρφάλωσε και μπήκε μέσα στο ρολόι.
Ο λύκος έφαγε τα 6 κατσικάκια κι έφυγε. Οταν η μαμά Κατσίκα γύρισε στο σπίτι, έπαθε την πλάκα της. Τότε άκουσε τη φωνούλα:
_Μαμά, μαμάαα...εδώ είμαι...μέσα στο ρολόι
Το μικρό κατσικάκι που κατάφερε και σώθηκε, της διηγήθηκε όλα όσα είδε καθώς και υπέδειξε την κατεύθυνση που πήρε ο λύκος φεύγοντας. Ετσι βρήκαν τον λύκο και σκίζοντας την κοιλιά του, σώσανε τα υπόλοιπα κατσικάκια".


Αυτό λοιπόν το κατσικάκι, το μικρό το 7ο, ευέλικτο, γρήγορο, με αντίληψη και ισχυρό ένστικτο αυτοσυντήρησης, υπήρξε ο μεγάλος ήρωας της ζωής μου.

Από την πρώτη στιγμή το θαύμασα όταν ήμουν 6 και εξακολουθώ μέχρι σήμερα.

Είναι ο ήρωας που μου γέννησε την επιθυμία κάποτε να κάνω κι εγώ κάτι ανάλογο με αυτόν। Να σώσω τον ευατό μου και ως αποτέλεσμα αυτού, και άλλους!.....που με έναν μαγικό τρόπο με οδήγησε να πλέξω έτσι τις καταστάσεις της ζωής μου, ώστε να μου χρειαστεί να τον μιμηθώ.

Τώρα, είμαι στη φάση όπου ο "κακός" λύκος με ψάχνει…και είμαι σίγουρη οτι θα βρώ το ρολόι μου. Θα το βρώ. Και σας θέλω όλους εδώ, μάρτυρες του θαύματος...Να γιορτάσουμε μαζί την δυνατότητα. Σας θέλω!

(συνεχίζεται)