Τρίτη, Ιανουαρίου 01, 2013

και από τα δύο άκρα...


Ας πετάξουμε απο πάνω μας την βαρύτητα.
Aφού θέλουμε να νοιώσουμε στο σώμα τη ζωή να πάλλεται,
κι αφού θέλουμε να νοιώσουμε την ψυχή να γεύεται.
Αρκετά δεν την αφήσαμε να μαγεύεται?
Τώρα θα πετάξουμε.
Είναι η ώρα να θυμήσουμε στους εαυτούς,
ότι  υπάρχουν και τα ύψη.

Ας βγούμε απο τους βυθούς  και
ας σκουντήσουμε έστω και βίαια, την ύπαρξή μας, στο άλλο άκρο.
Κι  τι θα γινει έπειτα?
Μην σε απασχολεί, έχει ο χρόνος υπομονή, κάποτε θα
βρεθούμε  στη μέση, μεστοί απο εμπειρία για
να απολαύσουμε την ισορροπία μας.


*αλλά μη γελαστούμε πως φτάσαμε, ανυπομονούντες,
 και  προδώσουμε τον κοσμικό ρυθμό.