Aγιος Ιούδας

Περπάτησα σιωπηλά προς το Ναό και είδα τον ραβί Ναζωραίο.
Ακούμπησε πάνω μου τα μάτια του, σιωπηλά.
Και σ' αυτά, άστραφτε μια παράξενη λάμψη και όταν ήρθε η ματιά του
προς τα εμένα, πίστεψα ότι πήρα μ' αυτή ένα μήνυμα ειδικό
που μου έστελνε η ψυχή του και αισθάνθηκα ότι σ' αυτή τη ματιά αυτός με χαιρετούσε με ένα καλωσόρισμα,
όπως το δίνει μονάχα όποιος έχει χωριστεί για πολύν καιρό
απο έναν άνθρωπο που αγαπά.

Ήταν μόνο μια ματιά, αλλά αυτή μου έδειξε ένα πεπρωμένο που
διαστελλόταν με ένα παράξενο σχήμα, αδύνατον να περιγραφεί με λόγια.
Διαισθάνθηκα ένα πεπρωμένο που δεν έτρεχε κατά μήκος, ούτε
κατά ύψος, ούτε κατά πλάτος, μονάχα που έκανε αυτές τις τρείς διαστάσεις
μια διαφορετική διάσταση, στην οποία βρίσκονταν όλες οι άλλες.

Και ήταν ένας παράξενος κόσμος στον οποίο αισθανόμουν χαμένος.
Και τότε μου απευθύνθηκε:
-"Ερχεσαι μαζί μου Ιούδα του Καριότ?"
Και εγώ τον ακολούθησα.
Δεν τον ήξερα τότε, αλλά απο εκείνη την ημέρα, είμαι πάντα μαζί του απο γενιά σε γενιά, γιατί το πεπρωμένο μας
ήταν υφασμένο ήδη απο τις αρχές των καιρών.




Κοντά του το πεπρωμένο του ανθρώπου γινόταν πιο ξεκάθαρο στην
αντίληψή μου.
Και ένα βράδυ, σε έναν μοναχικό λόφο, ενώ οι έντεκα κοιμούνταν,
πλησίασα τον Ραβί μου για να μου πει το νόημα των λόγων του
όταν ανάγγειλε ότι υπήρχαν ταραχές για μένα.
-"Μη φοβάσαι Ιούδα, μου είπε. Εσύ θα με συνοδέψεις και
θα με βοηθήσεις στο δρόμο της αναγέννησης για να
μπορέσουν να σωθούν ακόμα κι άλλοι.
Εκείνοι,είπε απλώνοντας το χέρι του προς τους έντεκα που κοιμούνταν,
έχουν βρεί την ψυχή τους και υπάρχει ειρήνη στις καρδιές τους.
Εσύ, αντίθετα, θα πρέπει να χάσεις τη δική σου πριν την βρείς.
Ακόμα δεν μπορείς να σηκώσεις το νόημα των λόγων μου, αλλά
σου υπόσχομαι ότι μια μέρα θα καταλάβεις και τότε θα υπάρξει ειρήνη και στην δική σου καρδιά.
Ιούδα, πολυαγαπημένε της καρδιάς μου".

Και μου είπε πολλά όμορφα λόγια της αλήθειας, χωρίς να μιλήσει
και όλα χαράχτηκαν στην καρδιά μου.

Και ένα βράδυ ειδα στο πρόσωπό του δυό δάκρυα που τρέξαν απ'τα μάτια του.
Και τότε με φίλησε με αγάπη και μου είπε:
-"Ιούδα, ο κόσμος δύσκολα θα καταλάβει ότι υπηρετείς την αλήθεια.
Ομως, εσύ κι εγώ, θα κάνουμε το καθήκον μας τώρα όπως πρέπει
για να αποδοθεί η δικαιοσύνη του Πατέρα.
Καλότυχος αυτός που μπορεί να κατανοήσει αυτό που τώρα φωλιάζει
στην καρδιά σου Ιούδα".


Και εκείνη τη στιγμή σχηματίστηκε στην καρδιά μου το τάμα
της αγάπης προς τον άνθρωπο του κόσμου.
Και κατάλαβα την αποστολή μου, εκείνη που μου υπέδειχνε
η Χάρη του Θεού.
Και ακόμα όταν η ψυχή μου ταπεινώθηκε και απο τα μάτια μου ανάβλυσαν
άφθονα δάκρυα, κοίταξα προς τα μάτια του και τον ικέτεψα:
-"Ραβί, Ραβί της καρδιάς μου. Να που βλέπω να
έρχεται η νύχτα και πρέπει να χαθώ στα σκοτάδια για να σωθεί ο άνθρωπος.
Δώσε μου το ποτήρι αυτό, αν αυτό είναι το θέλημά σου και
το θέλημα του Πατέρα μας και βοήθησέ με να αντέξω την αγωνία που
με περιμένει.

Τα λόγια μου πνίγηκαν στην απελπισία που αισθανόμουν.
Και σηκώνοντας ξανά τα μάτια μου προς αυτόν, τον είδα
να κλαίει σιωπηλά μα με πίκρα.
Γιατί στην καρδιά του υπήρχε περισσότερος πόνος απ' όσο στην δικη μου.
Κατάλαβα τότε, ότι ο Ραβί μου κι εγώ, είμαστε ενωμένοι στην αιωνιότητα.
Πως, εκεί που εκείνος θα πήγαινε, θα ήμουν κι εγώ επισης.
Γιατί ο Ραβί μου φωτίζει τον δρόμο προς την πληρότητα του Θεού,
κι εγώ αυτός που φωτίζεται μέσα στον ξερό τόπο στον οποίο γυρίζει και
γυρίζει όταν τον σέρνει το σκοτάδι.
Καλότυχος αυτός που μπορεί να ακολουθήσει τον Ραβί μου χωρίς
να ακούσει τη φωνή μου.
Καλότυχος και όποιος ακούει τη φωνή μου και σ' αυτήν
αναγνωρίζει επίσης τον Ραβί μου.

Και τότε ο Ραβί οδήγησε την αντίληψή μου, και είδα τον
Πατέρα μας στους ουρανούς.
Και είδα τον Ραβί μου να κάθεται στα δεξιά του.
Και εγώ ήμουν στ' αριστερά.
Και εκείνη τη στιγμή, ο Πατέρας, ο Ραβί μου, κι εγώ
ήμασταν ένα μόνο πράγμα.



.