Επιτέλους δίλημμα

Απο τη στιγμή που γεννήθηκα, φωνές ανέλαβαν να με καθοδηγήσουν.
Φωνές που έφερναν συμβουλές, προτάσεις, λύσεις, πληροφορίες...
Ολα αυτά για μένα! Για το "χρήσιμο και μοναδικό άτομο" που ήμουν!

Φωνές που μου έλεγαν ποια είμαι...ποια θα είμαι...πώς θα μπορώ
μια μέρα να είμαι.
Προτάσεις- προτάσεις ένα σωρό. Άπειρο υλικό για αφομοίωση.
Φωνές που μαλάκωναν συμβουλευτικά για να μου πούν
τι θα με ωφελούσε, τι θα με έβλαπτε.
Προστατευτικές φωνές με ενημέρωναν για τί αξίζει να προσπαθώ και γιατί όχι.
Να μου λένε - να μου λένε.
Ακουγα, τι είναι για το συμφέρον μου, τι είναι για την προοδό μου, τι είναι για την δόξα μου, για την επικράτησή μου, για την νικη μου, τι είναι, τι είναι...

Φωνές στοργικές, αυστηρές, στριγγιές, μειλίχιες, ψιθυριστές
κάθε είδους φωνές.
Να μου λένε γιατί θάπρεπε να ζω ή να πεθάνω.
Όλα τα κηρύγματα μου'καναν για τον άνθρωπο, πριν αποφασίσουν να με κάνουν τέτοιο.

Μια μέρα, οι φωνές σταμάτησαν
Τι έχει συμβεί?
Μήπως είχα πέθάνει? μήπως είχα κουφαθεί?
Με έλουσε κρύος ιδρώτας...βαθύς ο τρόμος:
Τώρα πώς θα επιβιώσω?
Εκανα να βγάλω φωνή για να φωνάξω βοήθεια. Φωνή δεν είχα.
Αλλο πάλι και τούτο!
Πώς δεν το είχα καταλάβει ως τώρα πως δεν είχα φωνή?
Ήμουν ένα κατασκεύασμα απο φωνές, δίχως φωνή.

Ακούγονταν μόνο το πνιχτό αγκομαχητό, του δια της βίας ανθρώπου.
Εκείνη τη στιγμή όρμηξε για πρώτη φορά το δίλημμα με εκρηκτική δύναμη και με πίεσε δίχως ανακωχή:
"Θέλω να επιστρέψουν οι φωνές ή να αποκτήσω τη δική μου?"



.

η ασθένεια ως πορεία (α' μέρος)

Ό άνθρωπος νοσεί επειδή δεν είναι "ολόκληρος".

Τα συμπτώματα μας οδηγούν σε "θαμμένα" θέματα
στα οποία μπορούν να μας οδηγήσουν, αν συμμαχήσουμε μαζί τους,
για να αναγνωρίσουμε τι μας λείπει.

Θα πρέπει να σταματήσουμε κάθε μάχη κατά της ασθένειας
και να μάθουμε να ακούμε και να βλέπουμε τι θέλει να μας πει.
Να έρθουμε σε επικονωνία με τα συμπτώματά μας, αν θέλουμε να κατανοήσουμε το μήνυμά τους.
Να είμαστε σε θέση να αμφισβητήσουμε τις ιδέες που έχουμε για τον εαυτό μας και να ενσωματώσουμε αυτό που το σύμπτωμα προσπαθεί να μας πει σωματικά.
Δηλ. να καταστήσουμε το σύμπτωμα περιττό, αφήνοντας
να συνειδητοποιήσουμε αυτό που μας λείπει.
Η ίαση (λύτρωση) συνδέεται με μια δεύρυνση της συνείδησης και με ωριμότητα.

Αν το σύμπτωμα δημιουργήθήκε επειδη κάποια σκιά βυθίστηκε και εγκαταστάθηκε
στο σώμα, η ίαση είναι η αναστροφή αυτής της διαδικασίας:
Η αρχή που διέπει το σύμπτωμα καταγράφεται στη συνείδηση
και το λυτρώνει από την υλική του υπόσταση

Ο,τι δεν θέλουμε στην συνείδησή μας και νομίζουμε ότι αγνοώντας το, το παραμερίζουμε
καταλήγει στην κυριολεξία στο πλάι ή κατα τον Γιούνγκ, στη σκιά.
Επομένως η σκιά αποτελείται από όλα εκείνα που δεν θελήσαμε να αντιληφθούμε και
να δεχτούμε , αντίθετα μάλλιστα προτιμήσαμε να παραβλέψουμε.
Τότε η έκφρασή τους γίνεται μέσω του σώματος με τα ανάλογα συμπτώματα.


.