η αράχνη και η λεία
"Ο χωματένιος άνθρωπος, στο έρεβος του ασυνείδητου
προετοιμάζει τις καταστροφές του,
στήνει παγίδες στον εαυτό του, ενισχύει τις φυλακές του,
συσκευάζει κάθε του πόνο, συμφορά, ατύχημα, αρρώστια,
με τέτοια μεγάλη δεξιοτεχνία και λεπτομέρεια,
που θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε
πραγματική τέχνη.
Μια σκοτεινή τέχνη, ασυνείδητη, σαν εκείνη ενός τερατώδους
εντόμου που υφαίνει τον ιστό του στις ζωoλογικές αβύσσους.
Εκεί, που τραγικά, ο άνθρωπος είναι και η αράχνη και η λεία."
.
posted by kaita7katsikakia @ 4:42 μ.μ.
6 comments
6 Comments:
Τόση ενέργεια και να πηγαίνει χαμένη !!
Ή μήπως όχι ?
Κρυος, έτσι!
Και κάτω απο όλο αυτό, βρίσκεται η δυσκολία του να κατανοήσει ότι είναι ο μόνος δημιουργός του κόσμου του.
Κάθε εμπόδιο που συναντάει είναι η υλοποίηση αυτής της ακατανοησίας
Το να σχεδιάζεις τον θάνατο σου είναι η ύφιστη ποιητική τέχνη, συνειδητά ή ασυνείδητα δεν νομίζω πως έχει διαφορά. Είναι αυτή η έλξη πιό δυνατή απ' οτιδήποτε.
Να είσαι καλά.
ellinida ευχαριστώ για το σχόλιο,
ενδιαφέρουσα η άποψη αυτή
καλησπέρα!
Είναι τόσο βαθύ και αφυπνιστικό!
Από μικρούς μας κλέβουν την ελεύθερη ματιά, μας μαθαίνουν να συσκευάζουμε και να ταξινομούμε μέσα μας το κάθε τι οριοθετώντας το με ταμπελίτσες-χαρακτηρισμούς και όλα να συνοδεύονται από τις παγιωμένες ανάλογες αντιδράσεις. Μας μαθαίνουν πώς να συσσωρεύουμε τα γεγονότα για να ανταλλάσσουμε την αθωότητα με την "πείρα" για να ερμηνεύουμε με παρωπίδες και βιωματικά μόνο τα θαύματα γύρω μας.
Κι εμεις, οι καλύτεροι μαθητές, δεν τολμάμε να παρακούσουμε αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε η λεία και η αράχνη, πιασμένοι στον μηχανικό ιστό μιας αβύσσου που ισοδυναμεί με το ζωώδες επίπεδο.
κΥκλο, ευχαριστώ γι αυτό το σχόλιο!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home