Το αίσθημα που η σκέψη φτιάχνει

Ποτέ δεν μένουμε με οποιοδήποτε αίσθημα, καθαρό και απλό, αλλά πάντα το περιβάλλουμε με το ντύμα των λέξεων.
Η λέξη το στρεβλωνει.
Η σκέψη στροβιλίζοντας γύρω του το ρίχνει σε σκιά,
το υπερνικά με ογκώδεις φόβους και πόθους.

Ποτέ δεν μένουμε με ένα αίσθημα και τίποτε άλλο.
Με το μίσος ή με εκείνο το παράξενο αίσθημα της ομορφριάς. Όταν το συναίσθημα του μίσους γεννιέται, λέμε πόσο κακό είναι.
Υπάρχει ο καταναγκασμός, ο αγώνας για να το υπερνικήσουμε, η ταραχή της σκέψης γι' αυτό. Θέλουμε να παραμείνουμε με την αγάπη, αλλά την κομματιάζουμε αποκαλώντας την προσωπική ή απρόσωπη...την καλύπτουμε με λέξεις, λέγοντας οτι είναι παγκόσμια η συνηθισμένη. Εξηγούμε πώς να την αισθανόμαστε, πώς να τη διατηρούμε, για ποιό λόγο σβύνει...σκεφτόμαστε κάποιον που αγαπάμε ή κάποιον που μας αγαπά.
Υπάρχει κάθε είδους λεκτική κίνηση.

Προσπαθώ συχνά να μείνω με το αίσθημα του θυμού, της ζήλειας, με το δηλητήριο της φιλοδοξίας. Γιατί στο κάτω-κάτω, αυτό είναι που έχω στην καθημερινή ζωή, παρ' όλο που μπροεί να θέλω να ζήσω με αγάπη ή με τη λέξη "αγάπη".
Εφ' όσον έχω το αίσθημα της ζηλειας, να θέλω να κάνω κακό σε κάποιον με μια χειρονομία ή με μια τσουχτερή λέξη, έχω προσπαθήσει να μείνω μόνο με το αίσθημα και δεν μπορώ. Ο νούς δεν αφήνει το αίσθημα ήσυχο. Εισβάλλει ορμητικά με τις αναμνήσεις του, τους συνειρμούς του, τα ναι και τα όχι του, την ασταμάτητη
φλυαρία του.

Πάρε ένα όστρακο. Μπορείς να το κοιτάξεις, να θαυμάσεις τη λεπτή ομορφιά του, χωρίς να πείς πόσο όμορφο είναι ή από ποό ζώο προέρχεται? Μπορείς να κοιτάξεις χωρίς την κίνηση του νού? Μπορείς να ζήσεις με το αίσθημα πίσω απο τη λέξη, χωρίς το αίσθημα που η σκέψη φτιάχνει?
Αν μπορείς, τότε θα ανακαλύψεις ένα καταπληκτικό πράγμα, μια κίνηση πέρα απο το μέτρο του χρόνου, μια άνοιξη που δεν ξέρει καλοκαίρι.