κάπου κάπου μια κρίση, δίνει στον τεμπέλη λύση...

Η ΕΛλάδα βρίσκεται σε κρίση. Διανύουμε κρίση. Τι καλά! Τώρα όλα τα αποδίδουμε στην κρίση .
Πάλι βρήκαμε μια πλάτη να ρίξουμε το βάρος των ευθυνών μας. Όμως η πλάτη της κρίσης δεν είναι τόσο ανθεκτική όσο θα μας βόλευε. Θα κλατάρει νωρίτερα απ’ ότι περιμένουμε και θα αναλάβουμε (θέλουμε δεν θέλουμε) ό,τι μας αναλογεί.

Ποιο είναι το πρόβλημα του Ελληνα?
1. Πολιτικοί που τον εξαπατούν και τον κλέβουν

Πιστεύετε πως ο Ελληνας θα αντιμετώπιζε (που δεν το αντιμετωπίζει δηλ, απλά το ανέχεται) αυτό το ζήτημα εάν δεν του άξιζε ή ακόμη εάν δεν έμοιαζε ο ίδιος με τους πολιτικούς του?

Τόπε και ο ταξιτζής εχθές «κοπελιά, μας κυβερνάνε αυτοί που μας αξίζουν».
Το έχω ακούσει πολλές φορές, όμως δεν υπάρχει συνειδητοποίηση σε αυτή η φράση, το κάτω κείμενο πάντα λέει: "Αυτοί φταίνε που μας αξίζουν".
Ομως η αλήθεια είναι πως η κοπριά στα λάχανα.

Πώς να το κάνουμε? Ο,τι συμβαίνει είναι η αντανάκλαση της κατάστασης της συλλογικής συνειδητότητας.
Ο,τι ρίξεις στον συλλογικό κουμπαρά, αυτό θα βρείς όταν τον ανοίξεις.

Τώρα, ο Έλληνας ο περήφανος, ο φιλότιμος, ο λεβέντης, βλέπει στον καθρέφτη το είδωλο μιας πτυχής του εαυτού του: Τον απατεώνα.
Καθόλου δεν του αρέσει. Επιτίθεται στον καθρέφτη.

«Αν αλλάξουν νοοτροπία οι κλεφταράδες θα είμαστε καλύτερα».
Όχι, φίλε μου. Δεν θα γίνει έτσι.
Καμία πολιτική, θρησκεία η φιλοσοφικό σύστημα δεν μπορεί να μετατρέψει την κοινωνία απ’ έξω. Μόνο μία προσωπική επανάσταση (δική σου, δική μου, δική μας) μια μετακίνηση συνειδησιακή από άνθρωπο σε άνθρωπο,
από κύτταρο σε κύτταρο, θα μπορέσει να μας οδηγήσει στην ευημερία που ποθούμε.

Για να αλλάξει η φύση των συμβάντων πρέπει να αλλάξουμε την οπτική μας.
Εάν αυτό δεν μας γίνει συνείδηση, ποιός ξέρει μέχρι πότε θα αναφωνούμε:
"Ο απατεώνας απέθανε, ζήτω ο απατεώνας".